Φοτριέ, Ζαν

(Fautrier, Παρίσι 1898 – Σατενέ Μαλαμπρί, O-ντε-Σεν 1964). Γάλλος ζωγράφος. Σε ηλικία 9 ετών, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στη Μεγάλη Βρετανία και σπούδασε πρώτα στη Βασιλική Ακαδημία και κατόπιν στη Slade School. Πολέμησε στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο και ύστερα εγκαταστάθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου άρχισε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία με μια εικονική ζωγραφική με εξπρεσιονιστική απόχρωση. Η τέχνη του όμως απέκτησε γρήγορα πρωτοτυπία μέσα στα πλαίσια της γαλλικής ζωγραφικής της εποχής, όπου κυριαρχούσαν η μετακυβιστική παράδοση και οι πρώτοι πειραματισμοί του υπερρεαλισμού. Ο Φ. ακολούθησε διαφορετικό δρόμο, ζωγραφίζοντας μεταξύ 1925 και 1929 μια μεγάλη σειρά τοπίων και μορφών, όπου τα φυσικά φαινόμενα χάνουν τα σαφή περιγράμματά τους. Ο καλλιτέχνης δηλαδή δεν απέκρουε το θέμα, όπως συμβαίνει με τα έργα αφηρημένης τέχνης, ούτε εγκατέλειπε τον εαυτό του στην ονειρική φαντασία των υπερρεαλιστών, αλλά ήθελε να παραστήσει τη φύση σε ένα είδος άμορφου και αδιάκριτου σταδίου, όπου τα πράγματα δεν απέκτησαν ακόμα τις συνηθισμένες μορφές. Τη φάση αυτή της ζωγραφικής του ακολούθησε μια μακρά περίοδος σιωπής και μόνο κατά τη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου πολέμου ο Φ. επανέλαβε τις παλαιότερες αναζητήσεις του και έγινε ένας από τους πρωταγωνιστές της λεγόμενης άμορφης τέχνης. Στα έργα της δεύτερης φάσης ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια ζωγραφική τεχνική εξαιρετικά εκλεπτυσμένη, που στηρίζεται στη χρήση μιας πηχτής χρωματικής ύλης, η οποία διαποτίζεται ολοκληρωτικά από σβησμένα και τρυφερά χρώματα ακόμα και σε πίνακες, όπως Οι Όμηροι, όπου απεικονίζει με αγωνία τη φρίκη του πολέμου.